Alicja Przybyszowska "Mimozanie" oraz Stanisław Górski - poezja - finisaż

Głównym punktem wieczoru będzie poezja, którą odczyta dla Państwa Agnieszka Tabor-Bajorek oraz Urszula Miśko.

------

Alicja Przybyszowska
Artystka sztuk wizualnych, fotografka, jurorka, kuratorka, pedagog. Uczestniczka festiwali i rezydencji artystycznych. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Członek Rzeczywisty Fotoklubu Rzeczpospolitej Polskiej Stowarzyszenie Twórców oraz Związku Polskich Artystów Plastyków. Odznaczona honorową odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, medalami: „Za Zasługi dla Fotografii Polskiej” oraz Srebrnym Medalem „Za Fotograficzną Twórczość” przez Fotoklub Rzeczypospolitej Polskie Stowarzyszenie Twórców. Laureatka III edycji Rankingu Genialni Lokalni Globalni im. Danuty Szaflarskiej. Swoje prace prezentowała na siedemnastu wystawach indywidualnych oraz licznych zbiorowych na sześciu kontynentach. Twórczość jej została doceniona w ponad 130 konkursach na całym świecie, gdzie zdobyła prestiżowe nagrody. W pracy artystycznej wypowiada się za pomocą fotografii, asamblażu, obiektów, które są dla niej indywidualnym językiem nawiązującym dyskurs z otaczającym światem. Jej obecne poszukiwania skupiają się na cielesności, przemijaniu i pojęciu pamięci.

"Pojawiając się na świecie, świadomie i nieświadomie pozostawiamy ślad. Każdy ruch, każde zawirowanie powietrza, dotyk, spojrzenie, uchwycony gest, zapomniane słowo, zostaje utrwalone, chociaż, pozornie, znika. Przestrzeń zapamiętuje wszystko i później oddziaływane, jako całość, sumując i potęgując masę zdarzeń, które tworzą wspólną, ponadczasową obecność. Ciało jest chwilowym, dotykalnym i widzialnym świadectwem naszej obecności, a to, co potrafimy tym instrumentem przekazać, tworzy ślad - smugę istnienia, która powoli znika, ale nigdy nie do końca. W bycie doszukujemy się zaś zupełnie czegoś subtelnego. Czegoś, co stanęło obok a nawet ponad pięknem. Wychodząc od założenia, że byty proste i jasne, dające się łatwo przeniknąć w swym pięknie i harmonii, sprawiają największą radość dając się poznać i przejrzeć.
Prezentacja prac fotograficznych na płótnie w technice cyjanotypii, dopełniona cyklem wierszy powstałych w dyskursie do ciała i emocji. Prace będzie można oglądać na przełomie listopada i grudnia. Natomiast do wysłuchania wierszy w niepowtarzalnej atmosferze zapraszamy w dniu 9 listopada o godzinie 18:00."
---
Stanisław Górski
Architekt, poeta. Ukończył studia wyższe na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, urbanistykę na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej oraz Studium Sztuki Sakralnej Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W swoim życiu był rolnikiem, nauczycielem, kupcem, podoficerem Straży Granicznej, pracował w firmie informatycznej, w cegielni, na budowie, przy odbudowie zabytków oraz jako urzędnik.
Będąc architektem, od 1991 r. mieszka w Nowym Sączu, tu pracuje i realizuje się w swoim zawodzie projektując szereg obiektów kubaturowych, wnętrz oraz elementów sztuki użytkowej – m.in.: logo Sądu Okręgowego w Nowym Sączu, statuetkę „Temida” dla Sądu Okręgowego w Nowym Sączu, projekt płaskorzeźby Temidy w holu Sądu Rejonowego w Limanowej, projekt kompozycji metaloplastyka/granit przedstawiającej orła na czarnym tle dla Sądu Rejonowego w Nowym Targu.
Obok wcześniejszych zamiłowań do akwareli i fotografii, w ostatnim czasie, rozwija swoją pasję, którą jest poezja.
Ręcznie pisane wiersze, zawsze wzbudzają zainteresowanie. W miesiącu sierpniu 2023r. zadebiutował ze swoją pracą na wystawie Open Call „Ekstra Żyćko” w Solatorium w Warszawie.
Właściwa przygoda z poezją rozpoczęła się po obejrzeniu w marcu 2022r. biograficznego serialu Jeen-yuhs: „A Kanye Trilogy”, w którym bohaterem jest Kanye West. Wgląd w sposób tworzenia, przez tego producenta muzycznego i jego determinację w tym, co robi, dał mu mocny impuls do pójścia w kierunku swojej pasji - poezji, która zawsze była odkładana na później.
Swoje utwory publikuje w mediach społecznościowych pod pseudonimem Akwilon