Muzyka na żywo do wyświetlanego filmu "Pancernik Potiomkin" w wykonaniu pianisty CHRISA JARRETTA
CHRIS JARRETT - syn słowiańskiej rodziny, urodził się w 1956 roku w Allentown, a dorastał w lasach Appalachów. Grę na fortepianie rozpoczął w wieku 13 lat, bezpłatnych lekcji udzielał mu wielki austriacki pianista Vinzenz Ruzicka. Po ukończeniu szkoły średniej studiował grę na fortepianie i historię muzyki w Konserwatorium Oberlin w Ohio. Wyraźnie niezadowolony z elitarności owej placówki i bez grosza przy duszy, rozpoczął swoje lata wędrówki. Pracował i mieszkał jako rybak krewetek w Zatoce Meksykańskiej, pracownik fabryki w Teksasie, urzędnik w Nowym Jorku i pomoc kuchenna w Londynie. Podjęte przez niego prace pozwoliły mu na opłacenie podstawowych kosztów związanych z egzystencją, przy jednoczesnym doświadczeniu różnych form życia. Ostatecznie znalazł się w Europie.
Jego kariera rozpoczęła się w 1985 roku w Oldenburgu w Niemczech. Tam ponownie poświęcił się muzyce, przekształcając swoje doświadczenia z młodości i lata wędrówki w muzykę. W tym czasie ukazały się jego pierwsze płyty („Taniec na wulkanie”, „Outcry”) , jak również muzyka baletowa „Dla Anne Frank” i jego pierwszy symfoniczny utwór („... Loves Me Not").
Od 1988 do 1989 roku wykładał na Uniwersytecie Carl-von-Ossietzky w Oldenburgu, angażując się bardziej w występy na żywo. Komponował muzykę filmową , jak np. „Happy End” (reż. W. Pfeiffer ) oraz choreodramę „Long Play” dla Narodowego Teatru Subotica (Nada Kokotović). Od 1989 do 1994 roku Chris Jarrett występował w Polsce, Włoszech, USA i Związku Radzieckim. Po wydaniu płyty „Fire” Jarrett zajął się pisaniem muzyki do filmu „Faust” (reż. W. Murnau ). Od 1994 do 1996 roku objechał Europę ze swoją muzyką do niemego filmu „Pancernik Potiomkin” (reż. Siergiej Eisenstein). Pracował również nad operą „Donne – poetycka opera". Kolejna jego płyta to „Live in Tübingen”.
Jarret otrzymał nagrodę od prezydenta Niemiec – Richarda von Weizsäckera. Z tej okazji stworzył kompozycję dla Teatru Tańca Ręce. Dzięki współpracy z D. Petzold , G. Pietsch i H. Naehring powstały nowe utwory i zespół o nazwie Wege (Ścieżki). Latem 1996 roku Jarrett koncertował w Tunezji z lutnistą Zin el- Abidina oraz występował w programach telewizyjnych. Koncerty te spowodowały powstanie międzynarodowej grupy Les Musiciens du Monde z bazą w Tunisie (Tunezja).
W 1997 roku oprócz koncertów w Szwecji, Danii, Niemczech i Francji Chris Jarrett otrzymał zlecenie na „Gesamtkunstwerk” razem z niemiecką artystką Isabelle Federkeil.
Po kilku koncertach w Teksasie, gdzie Jarrett poznał meksykańskiego gitarzystę Roberto Limona, napisał koncert gitarowy. W tym czasie również zakończył nagrywanie sesji wraz ze słynnym węgierskim skrzypkiem Zoltanem Lantosem i zamknął niezwykle udany solowy, pianistyczny objazd po salach koncertowych na Ukrainie. W 1998 roku, oprócz swojej normalnej działalności koncertowej, artysta stworzył dwie większe kompozycje: „Spes Unica” (dla dwóch wokalistów i zespołu kameralnego) oraz „The Ommmmm Kantata” (na chór żeński i rock band ). W 1999 roku kompozytor kontynuował tournée jako solista , ale także koncertował z Zoltanem Lantosem, Rameshem Shothamem i Urną Czahar Tugchi. Lata 1999–2000 poświęcił na ukończenie opery „John Donne".
8 lutego 2024 roku / godzina 18:00
Wstęp wolny